Young Thai Artist Award - 3D

< กลับ

สาขาศิลปะ 3 มิติ

THREE DIMENSIONAL ART

ปุญญิศา ศิลปรัศมี

อ่านเพิ่มเติม

“สำหรับเรา ศิลปะคือการใช้ชีวิต แทรกอยู่ในทุกช่วงเวลา ทั้งในความคิด อารมณ์ ความสัมพันธ์ และวิธีการทำงาน แม้บางครั้งอาจดูไม่จำเป็น แต่เมื่อมองย้อนกลับไป ก็พบว่าศิลปะอยู่ในทุกบทของชีวิตเสมอ ไม่ว่าเราจะอยู่ในบทบาทของศิลปินหรือนักบริหาร เราก็มักพาศิลปะเข้าไปเชื่อมโยงกับสิ่งเหล่านั้น เพราะศิลปะคือสิ่งที่ทำให้เรารู้สึกมีชีวิต และมีความสุขกับการทำงาน”
‘ปุญญิศา ศิลปรัศมี’ คือศิลปินอิสระ และผู้ร่วมก่อตั้ง Noir Row Art Space เจ้าของรางวัลยอดเยี่ยม สาขาศิลปะ 3 มิติ ในโครงการรางวัลยุวศิลปินไทย 2557 หรือ Young Thai Artist Award 2014 ผู้ยืนระยะกับการทำงานศิลปะตั้งแต่วันแรกที่รู้ใจตนเอง จนถึงวันนี้ที่ยังคงสร้างสรรค์งานอย่างต่อเนื่อง
เธอเริ่มต้นจากเด็กที่หลงใหลการวาดภาพมาตั้งแต่ระดับชั้นประถมศึกษา แต่เมื่อถึงชั้นมัธยมศึกษาตอนปลายกลับเลือกเรียนสายศิลป์-คำนวณ กระทั่งเข้ามหาวิทยาลัยครั้งแรก เธอเลือกศึกษา สาขาวิชาเอเชียศึกษา-ภาษาเกาหลี คณะอักษรศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร แต่เมื่อเรียนรู้ว่านี่ไม่ใช่ทางที่ใช่ของตัวเอง เธอจึงเลือกหยุดทุกอย่างไว้เพียงเท่านั้น
ปุญญิศาเชื่อมั่นมาตลอดว่า ศิลปะคือหนทางที่สะท้อนตัวตนได้ชัดเจนที่สุด เธอจึงตัดสินใจเปลี่ยนเส้นทางไปสู่คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ ภาควิชาวิจิตรศิลป์ เอกประติมากรรม ที่สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง ซึ่งการตัดสินใจครั้งนี้ไม่ใช่เพียงเพราะความชื่นชอบส่วนตัว แต่ยังรวมถึงมุมมองที่เธอมีต่องานศิลปะในแขนงนี้ ที่ทำให้รู้สึกว่าได้ใช้เวลาอยู่กับงานอย่างเต็มที่และครบถ้วนทุกมิติ
“ช่วงทำธีสิส เราจริงจังกับงานศิลปะมาก สนุกกับการหาข้อมูลและการทำงาน เริ่มมีไฟอยากนำผลงานไปเผยแพร่ในที่สาธารณะ จึงส่งชิ้นงานที่ชื่อว่า ‘วัตถุกับความทรงจำ (Object and Memory)’ เข้าประกวดในโครงการรางวัลยุวศิลปินไทย 2557 หรือ Young Thai Artist Award 2014 โดยใช้เทคนิคการประกอบไม้กับบานพับ
“งานชิ้นนี้เป็นประติมากรรมในรูปทรงกรงนกที่ย้อยยืดลงมาถึงพื้น ได้แรงบันดาลใจจากกรงนกที่พ่อเคยเลี้ยงไว้ เป็นตัวแทนของวัตถุแห่งความทรงจำ ซึ่งสะท้อนถึงพ่อของเราเอง เมื่อท่านไม่ได้อยู่กับเราแล้ว แต่เรายังเห็นวัตถุเหล่านี้รายล้อมรอบตัว เหมือนเป็นตัวแทนของท่าน ที่ยังคงอยู่ที่เดิม อย่างที่เคยเป็นมา ทำให้รู้สึกผูกพันเหมือนท่านยังอยู่ตรงนี้เสมอ จึงนำวัตถุเหล่านี้มาเป็นสัญญะสำคัญในการทำงาน”
ไม่เพียงเท่านั้น ‘วัตถุกับความทรงจำ (Object and Memory) ชุดที่ 2’ ยังคว้ารางวัล Prize for Excellence จากเวที The 12th Oita Asian Sculpture Contest ณ เมืองโออิตะ ประเทศญี่ปุ่นอีกด้วย จากจุดนั้น เธอก็ยังไม่หยุดขยายขอบเขตของงานศิลปะทั้งในแง่มุมความคิดและวิธีการแสดงออก
ต่อมาในปี 2016 เธอส่งผลงานไปยังต่างประเทศ และได้รับคัดเลือกให้เป็นศิลปินพำนัก (Artist in Residence) ที่ Fukuoka Asian Art Museum ประเทศญี่ปุ่น เธอบอกว่า นี่คือครั้งแรกที่กล้าออกจากพื้นที่ปลอดภัยเดิม เพื่อเผชิญหน้ากับประสบการณ์ใหม่
“ช่วงที่พำนักอยู่ราวสองเดือน ได้ลงพื้นที่ ทำความรู้จักกับผู้คน สำรวจสภาพแวดล้อมในเมืองที่อาศัยอยู่ แล้วจึงกลับมาคุยกับภัณฑารักษ์เพื่อตกผลึกแนวคิดและพัฒนางาน รู้สึกสนุกมาก เพราะปกติมักคิดภาพของงานไว้ก่อนแล้วค่อยหาจุดเชื่อมโยง ก่อนลงมือทำ แต่ครั้งนี้ต้องปรับวิธีการคิดและเริ่มใหม่ทั้งหมด ถึงอย่างนั้นก็ยังคงสื่อสารเรื่องที่สนใจเช่นเดิมอย่าง ‘วัตถุกับความทรงจำ’ เพียงแต่ออกเดินทางจากบริบทใหม่ ณ พื้นที่แห่งนั้น
“ผลงานครั้งนั้นใช้วัสดุหลักคือไม้และวัสดุในชีวิตประจำวันรอบตัว ทั้งหมดประมาณสามชิ้น ชิ้นหนึ่งทำจากถุงชาที่ดื่มทุกวัน วาดภาพสถานที่ที่ประทับใจลงบนถุง แล้วจัดวางในนิทรรศการ อีกชิ้นเป็นไม้การบูรที่โตในญี่ปุ่น ได้จากอาจารย์ในมหาวิทยาลัยที่ไปลงพื้นที่ นำมาสร้างเป็นรูปทรงต้นข้าว ส่วนอีกชิ้น ได้จากการออกเดินหากับชาวญี่ปุ่น เป็นไม้ที่นำมาประกอบกับบานพับ กลายเป็นรูปร่างของกาน้ำชา กำลังเทเรื่องราวหลากหลายลงมา ผ่านลวดลายที่วาดไว้บนเนื้อไม้”
ในปีถัดมา ปุญญิศาเข้าร่วมโครงการศิลปินพำนักในประเทศไทย ซึ่งจัดโดยความร่วมมือระหว่างหอศิลป์มหาวิทยาลัยศิลปากร และ De’ Lapae Art Space จังหวัดนราธิวาส เธอมองว่าพื้นที่ศิลปะในชายแดนใต้มีมิติที่น่าสนใจ และอยากใช้โอกาสนี้ในการลงพื้นที่สำรวจด้วยตัวเอง ผลงานในครั้งนั้นเป็นงานจัดวาง สร้างขึ้นจากเศษไม้ ทราย และเศษพลาสติกที่เก็บได้ริมชายหาด แล้วนำมาประกอบเป็นชิ้นงานใหม่ในพื้นที่จัดแสดง
“สิ่งที่ได้สัมผัสจากการลงพื้นที่ ไม่ใช่เพียงเรื่องของธรรมชาติหรือศิลปะ แต่คือความเข้าใจใหม่ต่อผู้คนในพื้นที่ ที่พยายามจะบอกเราว่า ที่นี่ก็ไม่ต่างจากจังหวัดอื่น มีผู้คนที่อบอุ่น มีศิลปะ มีความงดงามที่สื่อกระแสหลักมักมองข้าม แทนที่จะนำเสนอเพียงภาพของความรุนแรง พวกเขาอยากให้เรามองเห็นอีกด้านที่จรรโลงใจ และเปิดใจเข้ามาสัมผัสด้วยตัวเอง ยิ่งไปกว่านั้น เราได้พบเพื่อนใหม่หลายคน แม้จะต่างวิถีชีวิตหรือศาสนา แต่ก็อยู่ร่วมกันได้ เพราะมีความรักในสิ่งเดียวกันนั่นก็คือศิลปะ”
ปีเดียวกันนั้นเอง เธอได้เข้าร่วมโครงการ Early Years Project #1, Young Artist Network by BACC ด้วยผลงานชื่อ ‘Little Things Mean A Lot’ และได้รับรางวัลเป็นทุนเดินทางไปประเทศเยอรมนี เพื่อเข้าชมงาน Documenta และ Skulptur Projekte สองเทศกาลศิลปะร่วมสมัยนานาชาติที่จัดขึ้นทุก 5 และ 10 ปีตามลำดับ ถือเป็นโอกาสสำคัญที่ทำให้เธอได้เปิดโลกทางศิลปะ ได้เห็นงานหลากหลายรูปแบบในบริบทที่แตกต่าง และเติมไฟให้กับการทำงานของตัวเองยิ่งขึ้น
เธอทำงานศิลปะอย่างต่อเนื่อง จนก้าวสู่บทใหม่ของชีวิต นั่นก็คือ การแต่งงานและย้ายมาอยู่กับสามีที่จังหวัดอุดรธานี ด้วยความสนใจในงานศิลปะที่มีร่วมกัน ทั้งคู่จึงตั้งใจพัฒนาพื้นที่ที่พำนักอยู่ ให้เป็นแหล่งสร้างสรรค์ และร่วมกันก่อตั้ง ‘Noir Row Art Space’ เพื่อเปิดพื้นที่ให้ศิลปะได้เติบโตไปพร้อมกับชุมชน
“กระบวนการทำงานแตกต่างจากการทำงานศิลปะของตัวเองมาก ต้องคิดรอบด้านและมองให้กว้างขึ้น จากเดิมที่เคยโฟกัสเฉพาะงานของตัวเอง กลายมาเป็นคนเบื้องหลังที่ต้องดูแลภาพรวมของนิทรรศการ ตั้งแต่การวางธีม การเลือกศิลปินและผลงาน ไปจนถึงการจัดการทั้งหมด เพื่อให้ทุกองค์ประกอบสื่อสารร่วมกันได้อย่างกลมกลืน”
ก่อนจบบทสนทนา เธอบอกว่า แม้ศิลปะจะเริ่มจากตัวตนของผู้สร้าง แต่ผลลัพธ์กลับขยายไปไกลกว่านั้น เกิดเป็นคำถาม การอธิบาย และความเข้าใจระหว่างผู้สร้างและผู้รับสาร ซึ่งนำไปสู่สิ่งใหม่ ๆ ที่มากกว่าตัวงาน เธอหวังว่า ผู้ที่เริ่มต้นเข้าสู่วงการศิลปะ จะยังคงรักษาแรงบันดาลใจและเปลวไฟแห่งความมุ่งมั่นไว้ได้อย่างยั่งยืน ไม่ว่าจะก้าวไปสู่บทบาทใดในวงการนี้ เพราะนั่นคือพลังสำคัญที่ทำให้ศิลปะดำรงอยู่และเติบโต

โครงการรางวัลยุวศิลปินไทย

รางวัลยอดเยี่ยม สาขาศิลปะ 3 มิติ 2557 คลิกเพื่อรับชมผลงาน

รางวัลที่เคยได้รับ

2557

ร่วมแสดงงานศิลปกรรมรุ่นเยาว์ ครั้งที่ 31

2557

ร่วมแสดงงานโครงการค่ายเยาวชนสร้างสรรค์ผลงานศิลปะร่วมสมัย ครั้งที่ 5

2557

ร่วมแสดงงานโครงการค่ายเยาวชนสร้างสรรค์ผลงานศิลปะร่วมสมัย ครั้งที่ 5 - แสดงผลงาน 1 ใน 12 คน จากโครงการ Young Artist Talent ณ ประเทศสหรัฐอเมริกา